The following article was published in Dutch in the Belgian news paper 'Metro':
 |
| Picture taken from metrotime.be |
Een strand vol onzichtbaar plastic
BRUSSEL 12.000 ton, even veel als 600 volle containers. Zo veel afval wordt er wereldwijd dagelijks in zee gedumpt. Een groot deel daarvan is plastic, een kunststof die amper degradeert. Volgens experts kan het tot duizend jaar duren alvorens plastic volledig wordt afgebroken. In die tijd richt het plastic afval veel schade aan. Zeedieren en vogels raken erin verstrikt, lopen verwondingen op of stikken in het afval.
Vooral microplastics, stukjes plastic kleiner dan 5 millimeter, hebben een grote impact op het ecosysteem van onze zeeën. Deze piepkleine deeltjes blijven over na degradatie en fragmentatie van plastic. Maar microplastics worden ook geproduceerd. Je vindt ze in de vorm van minuscule bolletjes plastic in verzorgingsproducten, zoals scrubs. Deze microplastics geven de toxische stoffen die gebruikt worden bij hun productie af aan het zeewater. Bovendien nemen ze veel giftige stoffen, die reeds in het zeewater zitten, op. Zeedieren zoals mosselen, zeepieren en diverse vissoorten zien microplastics aan voor voesel en spelen de kleine partikels binnen. Vermits plastic niet langs de biologische weg verteert, dringt het vaak giftige afval op die manier de hele voedselketen binnen. Zo komen de microplastics uiteindlijk ook op ons bord terecht.
Bij plasticvervuiling denkt men vaak aan de oceanen, waarin het afval de voorbije decennia samentroepte tot uitgestrekte plastic eilanden. Maar ook in onze Noordzee wordt er jaarlijks zo'n 20.000 ton afval, voornamelijk plastic, gedumt. Lien Bonnier, studente aan de Hogeschool West-Vlaanderen, werkte tijdens haar stage bij ILVO, het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek, mee aan een studie naar plasticvervuiling in het Belgisch deel van de Noordzee. Ze onderzocht er de opname van microplastics door inheemse zeedieren als Noordzeekrabben, zeesterren en wijting. De impact verschilde duidelijk van soort tot soort. Zeesterren ondervinden weinig hinder van plastic. Doordat de partikels vaak nog te groot zijn, nemen ze geen microplastics op. Noordzeekrabben nemen de plasticpartikels wel op, maar blijken die vervolgens weer uit te scheiden, waardoor het effect van de vervuiling beperkt blijft. Erger is het gesteld met de wijting, een vissoort die veel voorkomt in de Noordzee en die, vooral in Frankrijk, gretig wordt geconsumeerd. Bij analyse van de maaginhoud werden bij alle onderzochte wijtingen plasticpartikels teruggevonden.
Het onderzoek bracht de plasticvervuiling in de Noordzee ook letterlijk in kaart. Op verschillende locaties in het Belgisch deel van de Noordzee, waaronder de havengeul van Zeebrugge, een aantal zandbanken en het strand van Oostende, werden grondstalen genomen. Tot hun verbazing troffen de onderzoekers in alle zeebodem- en strandstalen sporen van plastic aan. De ernst lijkt groter dan aanvankelijk werd gedacht: microplastics zijn overvloedig aanwezig in ons deel van de Noordzee. Het wordt dus hoog tijd om de plasticconsumptie terug te dringen als we willen voorkomen dat onze kust straks één grote plastic beach wordt.
Lien Bonnier doet met haar scriptie mee aan de Vlaamse Scriptieprijs.
Meer:
Vooral microplastics, stukjes plastic kleiner dan 5 millimeter, hebben een grote impact op het ecosysteem van onze zeeën. Deze piepkleine deeltjes blijven over na degradatie en fragmentatie van plastic. Maar microplastics worden ook geproduceerd. Je vindt ze in de vorm van minuscule bolletjes plastic in verzorgingsproducten, zoals scrubs. Deze microplastics geven de toxische stoffen die gebruikt worden bij hun productie af aan het zeewater. Bovendien nemen ze veel giftige stoffen, die reeds in het zeewater zitten, op. Zeedieren zoals mosselen, zeepieren en diverse vissoorten zien microplastics aan voor voesel en spelen de kleine partikels binnen. Vermits plastic niet langs de biologische weg verteert, dringt het vaak giftige afval op die manier de hele voedselketen binnen. Zo komen de microplastics uiteindlijk ook op ons bord terecht.
Bij plasticvervuiling denkt men vaak aan de oceanen, waarin het afval de voorbije decennia samentroepte tot uitgestrekte plastic eilanden. Maar ook in onze Noordzee wordt er jaarlijks zo'n 20.000 ton afval, voornamelijk plastic, gedumt. Lien Bonnier, studente aan de Hogeschool West-Vlaanderen, werkte tijdens haar stage bij ILVO, het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek, mee aan een studie naar plasticvervuiling in het Belgisch deel van de Noordzee. Ze onderzocht er de opname van microplastics door inheemse zeedieren als Noordzeekrabben, zeesterren en wijting. De impact verschilde duidelijk van soort tot soort. Zeesterren ondervinden weinig hinder van plastic. Doordat de partikels vaak nog te groot zijn, nemen ze geen microplastics op. Noordzeekrabben nemen de plasticpartikels wel op, maar blijken die vervolgens weer uit te scheiden, waardoor het effect van de vervuiling beperkt blijft. Erger is het gesteld met de wijting, een vissoort die veel voorkomt in de Noordzee en die, vooral in Frankrijk, gretig wordt geconsumeerd. Bij analyse van de maaginhoud werden bij alle onderzochte wijtingen plasticpartikels teruggevonden.
Het onderzoek bracht de plasticvervuiling in de Noordzee ook letterlijk in kaart. Op verschillende locaties in het Belgisch deel van de Noordzee, waaronder de havengeul van Zeebrugge, een aantal zandbanken en het strand van Oostende, werden grondstalen genomen. Tot hun verbazing troffen de onderzoekers in alle zeebodem- en strandstalen sporen van plastic aan. De ernst lijkt groter dan aanvankelijk werd gedacht: microplastics zijn overvloedig aanwezig in ons deel van de Noordzee. Het wordt dus hoog tijd om de plasticconsumptie terug te dringen als we willen voorkomen dat onze kust straks één grote plastic beach wordt.
Lien Bonnier doet met haar scriptie mee aan de Vlaamse Scriptieprijs.
--- Artikel uit Metro, maandag 22 oktober 2012, pagina 11 ---
Meer:
- Hoeveelheid plastic in Noordzee groter dan gedacht (Knack, 22 oktober 2012)
- Impact en effect van microplastics op verschillende epibenthos soorten: Zee van plastic op ons bord (Lien Bonnier, Vlaamse Scriptieprijs 2012)
- Wanneer vogels plastic voor voedsel aanzien (Franky Aelbrecht, 8 april 2012)
- Plastic Planet: de kunststofarchipel en vuilnisbelten van e-waste (Rhea Moonen, DeWereldMorgen, mei 2012)
- Oceaan vol plastic troep (René Didde, Volkskrant, 26 juli 2008)
- The world's rubbish dump: a tip that stretches from Hawaii to Japan (Kathy Marks, The Independent, 5 februari 2008)
- Capt. Charles Moore on the seas of plastic (Charles Moore, TED Talk, februari 2009)
- Oceans Of Garbage (infographic door MastersDegree.net, 26 april 2012)
- Recycle plastic (Wim, 1 april 2011)
No comments:
Post a Comment